– ZİYA NURDAN
*
Gittiğin güzergâhın feryat ettirir bahta,
Engel diye koyduğun yokuşun akla ziyan.
Parmak izin bulunmuş çevirdiğin silahta,
İhanet kurşununu sıkışın akla ziyan.
*
Namerde taş çıkartır hep sırtımdan vuruşun,
Tahammül lügatini ezberletti duruşun,
Nasıl da inanmışım boşunaymış soruşun;
Sevgili maskesiyle bakışın akla ziyan.
*
Karakterin ar eder düzelir belki dedim.
Yanlışına bir çizgi çizilir belki dedim.
İnsandır ya sonuçta ezilir belki dedim.
Sadakatten kolayca bıkışın akla ziyan.
*
Efkârım çıkıverdi yaşamak niyetine,
Özlemim rehin kaldı özlemek diyetine,
Hoşgörümü taşırken kibrinin heyetine;
Tevazumun boynunu büküşün akla ziyan.
*
Sayende ağlıyorum neşeyi yok sayarak
Kırk bir yıllık ömrümü yaşadım yük sayarak
Ettiğin haksızlığı gene de hak sayarak
Yüreğimden sebepsiz çıkışın akla ziyan.
