– ALİ RIFAT ARKU
*
yağmurun dokunmadığı saçları var gurbetin
ölü bir yalnızlığı toprağa dikerken kış
tenha ninnileri çalıyor rüzgâr
kimsesiz çocukların üşüyen kulaklarından
elimi tut sevgilim gecedir
gölge savaşçılar teslim alır şehri
ıslak gözlerde at nalı izleri çoğalır
suyun ipini keser kör bir seyyah
adını dudaklarıma yazarım dişlerimle
tenimi dolaşır hain bir ürperti
yeni uyanmış bir acıyı emzirir dağlar
kâr suyuyla hemhâl olunca aşk
fitili tükenmiş bir ay peydah olur
şiirin isli gövdesine yaslanan
nasılsa nadasa bırakılır yüreğimiz
zamanın uçsuz bucaksız ovalarında
