– GÜLÇİN YAĞMUR AKBULUT
*
berk bir kaya parçası
çetin dağ çetelesi kalbim
etimden et koparıp da
aşındırmaz beni dalgalı ummanlar
kabuk tuttu
tenimde mevzilenen akrep sıyrıkları
hazır kıta bir beton usumda
yırtığı yamalı pusuların izi
külümde kalpazan sevdaların nefesi
taş dedim yüreğimdeki sığınaklara
yakar mı tezgahlarda sarmalanan ateşler
bin dallı çınarlar yetiştirdim devasa ekranlarda
ey ömrümün güdümsüz gardiyanı
avucumun cidarında sönmüş izmarit emareleri
yorgun olduğum kadar güçlüyüm ikindi sonrasında
kırılıp dökülmüyor artık göğümün mavi penceresi
