– FATİH TEZCE
*
bugün bir meşe ağacına rastladım, yalnızdı
yalnız olmak belki de yorgun olmaktır
dikeldik ikimiz, rüzgâr etrafımızda fır fır
dokundum göğsüne çarpıyordu kalbi
ama hüzünlüydü yoktu dalında kuş sesleri.
*
ekinler paramparçaydı topraklar sapsarı
sapsarı olmak belki de lal olmaktır
çayırhan uzaktan bakıyordu gözleri deniz
elimi sürdüm yaralıydı kabuğu
âşıklar isim yazmamış, büyümüş yalnızlığı.
*
gökyüzü orada öyle asılı duruyordu
asılı olmak belki de dert olmaktır
uzatsa maviliğini belki gün uyanacak
taradım karmakarışık yapraklarını
dizimde uyudu seyre dalarak dağlarını.
*
köy çeşmesi tane tane akıyordu yanında
tane akmak belki de çığlık olmaktır
su sarılsa yol sarılsa karıncalar sarılsa
akan sular giden yolcunun adıdır
insanlar da meşe ağacı gibidir, yalnızdır.
