*İSMAİL DELİHASAN
*
hikâyesini canında taşır bebek
çoğaldıkça zaman
oynadıkların birikir sahnende
kendini seyredersin geçmişinde
insan kendini seyrederken hem oynar
bugünü ve yarını yazarken
imansız ıssızlık korkunç
yoklukta yalnızlığın korkusu var
insanı şehir eden yaratan
sinsilik imansızlıktan o da insansızlıktan
bilinçli kötülük korkusuz korkutan şeytan
toprak gemimizde
aşk rüzgârı yelkenimizde
suya sızan kan
korku karanlıktı sinsiydi sıcaktı
güven soğuk sessiz aydınlıktı
kalp sesimiz sırrımızdı
ve göğe ölümdü
toprağı yaşarken bedenimiz
bir çocuk doğdu
sinemaya yeni film geldi
