İnsan düşünen bir varlıktır. İnsan beyni düşünmeden duramaz. Düşünen insan daima hayatın anlamını ve bu hayattaki yerini aramaktadır. Hayatın anlamını ve hayattaki yerini bulma
DENEME
Bir Ömür Bir Gün
Sabah mahmurluğu dağılıyor içimi ürperten sessizliğin kollarından. Küçük derenin billur sesiyle çınarı selamlamasını dinliyorum. Dut ağaçlarından yayılan bahar kokusu esir almış telaşlı adımlardan ürken
KIŞ AYAZI
Üşümüş yanlarını saracak bir ablası olmalı her insanın. Sen soldun ya ablam, ben kış ayazındayım şimdi! Elim ayağım tüm bendenim buz gibi bu aralar.
YİRMİ YIL SONRAKİ KENDİME
Sevgili Kendim, Böyle klişe bir giriş yapmayı hiç istemezdim aslında. Ama şu anda sana bir mektup yazmak zorundayım ve bu ifadeyi kullanmam gerekiyor. Biliyor
YÜKSEK DUYARLILIK ÜZERİNE
Herkesin sayısız özellikleri vardır. Ben ve benim gibi yarım akıllı yaftası yiyenlerin özelliği de “yüksek seviyede duyarlılık” olsa gerek. Yüksek seviyede duyarlılığın beraberinde getirdiği
LABİRENT DÜNYANIN AŞK AÇISI
Bu açı nerede? Milyonlarca yıl arasak da bulamıyoruz o açıyı biz. Kör ışığı özlediği kadar özledik o açıyı. Bu açının varlığı ütopik geliyor bize.
VAROLUŞ MÜCADELESİ
Gidiyorlar… Herkes gidiyor birer birer. Belki meraktan, belki de fakirlikten. Şehirden bahsediyorum. Herkes oraya göçüyor kuş misali. Etrafta pılını pırtısını toplayıp şehre yerleşmiş çok
YİTİK ŞEHİR
Güneşini yitirdi bu şehir. Artık olsam da bu kentte bir olmasam da. Varlığını yokluğun sınırlarında aradım. Yıldızları söktüm. Yerine 8b eskiz kalemimle bulutlar çizdim.
TOPRAK
İnsan ki yaratıcı tarafından yeryüzüne halife olarak gönderilmiş ve geriye kalan tüm mahlukat onun hizmetineelverişli kılınmış, bizzat vahyin ifadesiyle “Biz insanları yarattığımız varlıkların birçoğundan
BEN BİR ATEŞ GÖRDÜM
“Yiyip içtiğin senin olsun, bize gördüğün anlat…” demiş büyükler. Biz her şeyi tükettiğimiz gibi bu güzel düşünce ve davranışları da tükettik ne yazık ki…