DENEME

ESRAR-I BÂ (ﺏ)  Nokta deyince akıllara gelen ilk şey; cümlenin sonuna konan, cümleyi bir sonuca bağlayan yani bitiren bir işaret olmasıdır. Peki, her şey

Yürüyorum. Yalnız ve sessiz… Yüzüme vuran sigara dumanı hayatı sorgulamama neden oluyor. Neden varız, ne için çalışıyoruz? Yıllarca bir şeyler başarmak, insanların saygısını kazanmak

Ne hayalperestim ne de şizofreni. İnsanların sustuğu yerde başladım konuşmaya duvarlarla. Uzun kalacak kadar komşuyuz seninle. Senin payına taş beton varlığını sürdürmek, benimkine ise

Halil Öğretmen yolunun üstünde zaman zaman uğradığı kahvehade bir çay içip kalkacaktı. Garson demli çayını koyup uzaklaşırken yan masada ku­lağına çalanlar dikkatini çekti. İlgiler

Göçmen kuşlar tersine göçer mi? Zor! Irmaklar tersine akar mı? Zor! Güneş olmadan tohumun patlaması ve çimlenmesi mümkün mü? Zor!  Bir cümlenin hangi ögesi

Şimdi ne yapacağını bilemiyor oluşumun bilmem kaçıncı dakikasındayım. Rüzgarın hafifçe kımıldattığı perdelerin ardındaki serinlikten bakıyorum dünyaya. Bakıyorum ve görülecek bir şeyi kalmamış olan bu

Bu yazıyı sadece bir küçük kıza yazmak istiyo­rum. Evet. Sadece ona… Sarı saçlı kalın gözlüklü bir kıza. Sırtında yeşil çantası ve üzerinde bordo ce­keti

İnsan düşünen bir varlıktır. İnsan beyni düşünmeden duramaz. Düşünen insan daima hayatın anlamını ve bu hayattaki yerini aramaktadır. Hayatın anlamını ve hayattaki yerini bulma

Sabah mahmurluğu dağılıyor içimi ürperten sessizliğin kollarından. Küçük derenin billur sesiyle çınarı selamlamasını dinliyorum. Dut ağaçlarından yayılan bahar kokusu esir almış telaşlı adımlardan ürken

Üşümüş yanlarını saracak bir ablası olmalı her insanın. Sen soldun ya ablam, ben kış ayazındayım şimdi! Elim ayağım tüm bendenim buz gibi bu aralar.