18.ci yüzyıldan 20.yüzyıla kadar 113 Afşinli Şair/Ozanın yer aldığı değerli bir eser. Eser 2014 yılında Afşin Belediyesi tarafından Başkan Mehmet Fatih Güven tarafından Belediye Kültür Yayınları kapsamında bastırılmış ve Afşin edebiyatina çok değerli bir eser kazandırılmış.
Editörlüğünü Tayyip Atmaca abimiz ile Yasin Mortaş abimizin yaptığı değerli eser, İllüstratör Tuğçe Soylu tarafından şair/ ozanların resimlerinin karakalem çizgileri ile süslenmiş ve Furkan Mortaş kardeşimiz son okumasını yapmış.
Eseri satır satır okurken ayrı dünyalara gittim desem yeridir. Her Şairin, her Ozanın gönül dünyasından önümüze serilmiş bir nadide bir şiir bahçesinde bulduk kendimizi.
Birçogunu yakinen tanıdığımız ya da 1. Eshab-ı Kehf Şiir Etkinliği sayesinde tanıdığımız değerli ozanların bu eserde var olduğunu görüp mutlu olduk. Ön yazıda da belirtildiği gibi bu eser tüm Afşinli Ozan ve Şairleri kapsamıyor. İmkanlar muvacehesinde ancak bu kadar insana yer verilebilmiş. Eser kaliteli bir baskı olduğundan, maliyetinin de yüksek olacağı gözlerden kaçmıyor.
Türk Halk edebiyatına katkı sağlayan nice değerli ozan ve şairlerin bir arada olması ayrı bir güzellik olarak karşımıza çıkıyor.
Dillerimizden düşmeyen nice şarkı ve Türkülerin Afşinli şair ve ozanlarımız bağrından çıktığını görüyor ve mutlu oluyoruz.
Ayrıca edebiyat dunyasina renk katan nice edebiyat dergilerinin gerek Afşin içinde, gerekse yaşadığı memleketlerde Afşinli edebiyatçılar tarafından çıkarıldığını bilmek, Afşinli Şair/Ozan ve dâhi yazarların edebiyat ve yazım dünyasına ayrı bir güç kattığını müşahade ediyoruz.
Eser 541 sayfa ve 113 şair Ozan var eserde. Kimileri tek şiirle, kimileri en fazla üç şiirle yer bulmuş eserde. Üç taba bayan şair ve bir kaç tane serbest yazan arkadaşların haricinde eser çogunlukla hece şairleri ile dolu. Zaten halk aşığı dediğimiz insanlar da hececiletin içinden çıkıyor bir gelenek olarak.
Aşık Mahsuni Şerif’in mezar hikayesini Ahmet Süreyya Durna abimizden dinlediğim zaman çok üzülmüştüm. Nasıl Abdurrahim Karakoç Ankara da medfunsa, Mahsuni de Nevşehir de medfun olmuş. Afşin topraklarinin çocuklarının gurbet ellerde medfun olmasını öldükten sonra gurbete çıkmak olarak değerlendiriyorum. Yaşarken gurbet, ölünce gurbet… Boşuna türküler, şarkılar soylenmemiş demek ki ‘Gurbet’ nâmına.
Şimdiki Sayın Kaymakamımızın etkinlikte kullandığı bir cümle hafızalarımızda yer etti. “Makama gelen her üç Afşinli’den dördü şair çıkıyor.” Vesselam “Şairler Otağı” namını versek yeridir Afşin’e.
Yasin Mortaş abi ile sohbet ederken “Şiirin Başkenti K.Maraş, Ki.Maraş’in beslendiği yer de Afşin. Öyle ise “Şiirin Başkenti Afşin’dir.” diye ortak bir karara vardık. Tayyip Atmaca abimiz de bizi teyit etti.
Şairlerin/ ozanların kısa ve öz olarak anlatan biyografilerinde bir çogunun içimizden birileri olduğunu rahatlıkla görüyoruz. Kimisi çoban, kimisi inşaat ustası, kimisi marangoz, kimisi işçi, kimisi potada dağıtıcısı v.s. Akademik kariyer yapan şair/ozanların diğerlerine oranla daha az seviyede olduğunu görüyoruz. Bu da şiirin elit ve akademik bir yoldan değil, bizzat içimizden birileri olan, çoğunun sıradan gördüğü işleri yapan, velhasili halkın bizzat kendisinin ürettiği bir “Halk Edebiyatı” olgusunu ortaya koyuyor. “Elit Edebiyatı” demek ki pek yer etmiyor Halk kültüründe.
Bir pınarın başında su içen çoban, Hurman Çayı’nın eteklerinde söğüt gölgesinde dinlenen bir çiftçi bu edebiyatın çakıl taşlarını oluşturuyor. Masabaşı değil, tarlabaşı yazılan şiirler, çalınan türküler gönüllerde daha çok yer ediyor.
Şair/ozanlar içerisinde birçoğunun da profosyonel güreşçi olduğunu okudum. Demek ki ata sporu, ara geleneginden vazgecilmiyor. Ahmet Süreyya abi de güreşe ayrı bir sevdalı. Evladı da sanırım bir güreşçi idi.
Özellikle Tanır, Berçenek, Maravuz, Alemdar mahallesinden daha çok Şair/Ozanın çıktığını görüyoruz. Tabii bu diğer yerler önemsiz anlamında değildir. Eserde usta-çırak ilişkisinin hem ozanlik hem de kalem şairliği konusunda var olduğunu görüyoruz. Bu bazen aynı köy ve mahalleden olduğu gibi, bazen de farklı köy, mahalle ve akrabalık bağlarından dolayı da olabiliyor. Mortaş kardeşler, Kakenderler ve diğer akrabalık bağları olan şair/ozanlar da denk geliyoruz eserde.
Eserde Türk Sanat mûsikîsi ve diger kulvarlarda önemli eserler verildiğinden bahsetmiştik. Âşık Hacı Yener’in “Yol ver dağlar yol ver bana, Kız Sen İstanbul’un neresindensin? Yol üstüne bir gül diktim, Hoşçakal Dünya” eserleri, Âşık Mahsuni Şerif’in “Domdom kurşunu, Amman doktor, Çeşmi siyahım, Gizli gizli, Bilmem ağlasam mı, Boşu boşuna, Dumanlı Dumanlı oy bizim eller” eserleri Afşin şair ve ozanlarının Türk mûsikîsine katkılarını gözler önüne sermektedir.
1.Eshab-ı Kehf Şiir etkinliginde bizlere hediye edilen buvesrden çok müstefid olduk. Sayın Kaymakamımız ve Sayın Belediye Başkanimiz bu işe yüreklerini koymuşlar. Onları da ayrıca tebrik ediyorum. Bir mülki ve idari amirin bir programda Üç saat boyunca üşenmeden oturup bir programı baştan sona izleyip katılımcıları layıkıyla onere ettiklerine Afşin’de şahit olduk. Sağ olsunlar gönüllerde yer ettiler.
Ahmet Süreyya abimiz bu işin merkezindeki insandı. Ekibiyle gecesini gündüzüne kattı ve alınlarının akıyla bu işi başardılar. Tebrik ediyorum tekrar.
İlçe Kütüphane Müdürü Abdullah Bey’in güleryüzü ve “Bir sıkıntınız var mı?” diye bizlere sık sık sual sorması, ilgi alâkası çok iyi idi.
OSKED (Osmaniye Sanat Kültür ve Edebiyat Derneği) Başkanı olarak ismini zikredemedigimiz dostlar dahil, tüm emeği geçenlere, uzak diyarlardan gelip katılım saglayanlara, yeni dostluklara kapı açan herkese Osmaniye’den gönüller dolusu selamlar ediyor, en derin muhabbetlerimi sunuyorum.
*
Talip KAZGI ( OSKED Başkanı) OSMANİYE
