– FİLİZ KALKIŞIM ÇOLAK
*
yeşil kubbenin çığlıklarından dökülüyor üzerime
bebeklerin ölüm suskunluğu
kanlı boğazından vuruyor kıyılarıma
denizin hıçkırıkları
seyreliyor ufkumun kandillerinde
ışıldayan görüşü menzilimin
leylaklar hüzün leylaklar sensizlik saçıyor
yollarıma dökülen saçlarına şafağın
yuvarlanıyor döşeğinden bulutların melekler
turaçlar ötmüyor
çayırların rüzgara kapılan benekli cilvesinde
lodos dinmiyor
üflüyor akçakale’den çehremin alık yanaklarına
soluyor güllerin ucunda
kırmızı açan sevinci tenimin
yalnızlık bilendikçe gönlümün hicranında
şühedası düşüyor minarelerden yiğidimin
dilkeşhaveran makamının akan gözyaşlarından
uçuyor siyah yaşmağım tanyelinin ağzından
tabutunun üzerine
gecenin gözlerinde yanarken
gençliğimin omuzlarda giden cengâveri
bir kız çocuğu doğuruyor acılarım
sabahın ıslak kundağına
senin bende parçalanan dokularından
ve ağlıyor insan
