– GÖNÜL ÇAKI AKVEÇ
*
düşürdü ocağına bir ağaç bir kurdu
merhaba alın terine
merhaba tohuma verilmiş emeğe
bize kesilen yanmak bileti yaşamak üzerine
yaşamak bileti yanmak niyetine
halimi görüyorsun
bilirsin suya yazdığımı harf harf inanarak
karadır defterlerim düşen gölgelerinden ağaçların
seni görmek için
aramadığım tel örgü
çalmadığım kış kapısı
kırmadığın hücre duvarı kalmadı.
ev kaydından kurtulan gökyüzüne uçsun
benim gözüm büyük hazinede
sarnıçlarda saklanan sandalların kucağında
boylu boyunca uzanmış ceviz sandıklarda
gücü bütünler beni
desem de yalan çağrıldığım yerlerin adı yok
ne o yerler eski benden gider ne ben şimdi yerlerdeyim
