– FİLİZ KALKIŞIM ÇOLAK
*
yaralıydı içliydi vakit dünden
kor kor okyanuslarca
içine akan uslanışlarımda kanatlanan soluğuydu
candan ayrılışların
ah saçları saçları küçük kızın saçları
gün akislerinin nergis okşanan koynunda
güneşlenişiydi harelenişiydi çiylenişlerin
göğsümde şeffaf mı şeffaf nuru gelinciklerimi kanatan
akdiydi yansıyışların
gülücükleri bahtımın delinen gamzelerinde
kıkır kıkır kaynayan gözesiydi mağrurluğumun
deryalarıma çalınan narında yüzen sarhoşluğuydu dallarımın
kimsesizliğimin kucağında
el değmemiş ırmaklarca çağlayan sessizliğiydi yüreğimin
ah küçük kız
parmakları pembe kaburgalarımdan dışarı fırlayan
her gün usanmadan gönül bahçemin güllerimi aşıran
ah minik fırfırlı elbisesine yandığım
kokusu lavanta sağımlarını kıskandıran
yağmur taneciği
uç tomurcuk ah
içine eğilen başımda sahici ateş
ayın sinelerinden tadıma damlayan şerbet
yakamozlarımın kirpiklerinde titreyen
ah şuramda için için bir avuç özlemli kız
