*Sevim Açıkbaş
*
Sevdanın kurşunu göğüs kafesimi deldi
gül bahçesinden giden her yol sancılardan cefa
hüzne şahitlik ediyor ruhumun benimsediği geceler
günahkâr bir beden avuçlayarak öldürdü zamanı
Karanlık koynuna saklamış şafağı
göğsümün kuyusuna yuva yapmış sensizlik
kelimeler kirpiğime asılı gözyaşlarımın idamını verdi
kelimelerin hakikati idam sehpasına vurulan tekme
Geçmişin akrebi saplandı kalbime
ruhuma çakıldı yelkovan özleminin biçtiği dakikalar
iki ucundan iliklendi akşamın kara çarşafı
saatler zamana bölünmüştü geceler sana yanmıştı
Ruhumun omuzları düştü boynuma dolandı sensizlik
kırık tebessümlerim siyaha bulandı da kayboldu
içim dağınık varlığım yerle yeksan
cehennemin yamaçlarına itti yokluğun beni
Avuçlarım daim yaralı tebessümlerim kırık
geçmişin üstüne geçmiş gözlerime devrildi veca
