Halen aktif Sosyal Bilgiler öğretmeni olarak Bafra’da hayatına devam eden Recep Şen, edebiyata gönül vermiş, bu konudaki heyecanını kaybetmemiş isimlerden. Edebiyat dünyasının nabzını tutan, bazısı basılı bazısı ise e- dergi formatında belki yüzlerce dergi bulunmakta. Bu kadar geniş bir yelpazede kendi zengin şiir dünyasını, tutkusunu özgürce yansıtabilmek ve aynı zamanda birçok değerli kalem sahiplerini bir arada toplamakla birlikte ayrıca bu sahada tanınırlığı ve edebi çevresi fazla olmadığı için bu sahada önde gelen dergilerde kendini ifade etme imkanı bulamayan yetenekli kalemlere fırsat sunabilmek adına dergi faaliyetlerinin hep içinde olan şair, öncesinde Bafra Milli Eğitim Müdürlüğü bünyesinde çıkarılan Maarifhane Kültür Edebiyat Şehir dergisinde editörlük ve yayın kurulu üyeliği yaptıktan sonra Ocak 2021 yılında aynı hisleri ve heyecanı taşıdığını düşündüğü arkadaşlarıyla e-dergi şeklinde 2 ayda bir yayımlanan Gergef Edebiyat Dergisini çıkarmaya başladı ve halen de ekibinde kısmi değişiklikler olsa da kendisi genel yayın yönetmeni olarak bu güzide dergiyi çıkarmaya devam etmekte.
Şiirlerde Bul Beni adıyla 2018 yayımlanan ilk şiir kitabından sonra 2020 yılında Bir Tutam Huzur adlı deneme niteliğindeki eserle okuyucunun karşısına çıkan şair/yazarın üçüncü kitabı yine şiir türünde. 2023 yılında Çıra Kültür yayınlarından çıkan Şiir Düştü Toprağa adlı 112 sayfalık eser, içerisinde toplam 77 adet şiir barındırıyor.
Şair, şiirlerini genelde hece ölçüsüyle yazmakla birlikte az sayıda da olsa serbest vezinli şiirler ile hece olmakla birlikte uyak ve birim kaygısı gütmeyen modern çizgiye dahil edilebilecek şiirlere de rastlıyoruz kitabın sayfalarını çevirdikçe. Hece ölçüsü olarak genelde 14 lü hece kullanılsa da 11 li kullanıma ve daha az olarak 8 li hece ölçüsü kullanımına da rastlıyoruz. Hangi vezinle olursa olsun şair, kapalı diye tabir edilen ve bir anlam yüklenmesi güç olan ve bu yönüyle “modern” kabul edilen şiir tarzı yerine daha anlaşılabilir, anlamlandırılabilmekle birlikte her okuyucu için farklı mana kapıları da açabilen şiirleri tercih etmiş gözüküyor ve bunu yaparken yeterli dozda imgesel anlatım tekniğini de kullanmış. Esasen ben bu “modern” tabirini pek adaletli bulmuyorum zira mefhumu muhalifinden diğer şiirlerin “çağ dışı” olduğu algısını oluşturmakta ve bunun bir haksızlık olduğunu düşünüyorum ama tabi bu ayrı bir tartışma ve yazı konusu olmakla bu şekilde bir cümle ile yetinerek bu faslı geçmek en doğrusu.
Şairin ruh dünyasında olan sufi eğilimlerin şiirlerine de yansıdığı, özellikle birçok şiirde adını da andığı Yunus’un gönül dünyasına girmeye çalıştığı gözlemleniyor.
Şiirin şimdiye kadar birçok tanımı yapılmıştır ve takdir olunur ki hepsi subjektif olup kamil bir tanım olduğu iddia olunamaz. Bu yönüyle herkesin kendine göre bir şiir tanımı vardır elbet. Şiir, bir şairin dünyayı ve içinde meydana gelen olayları gönül ve hayal dünyasında algılama biçiminin, belli kalıplar, terkipler, edebi sanatlar kullanılarak yazıya aktarılması olarak da tanımlanabilir. Şiir yazmaya başlamakla adeta iflah olmaz bir hastalığa düçar olur şair. Zaman zaman geçirdiği kırılganlık dönemlerinde artık bırakmak, uzaklaşmak istese de beyninde, zihninde, kalbinde mısralar uçuşur durur ve öyle zaman gelir ki artık son nefesine kadar bu hastalıktan kurtulamayacağını anlayarak kabullenir bu durumu.
Recep Şen; aklının, kalbinin, zihninin her an şiirle yoğrulduğunu düşündüğüm şairlerden. Bu, şiirlerindeki konu yelpazesinin genişliğinden anlaşılmakta. Yeri geldiğinde cami avlusundaki çınara, tren raylarına, bir söğüde, dağa, ovaya, geçmişe, geleceğe, sevgiye, aşka, dostluğa, bir serçeye, rüzgarlara, güle, bülbüle, mor menekşeye, karanfil kokusuna vs. şiir objesi olarak bakıp ustalıkla şiirlerinde bu temaları işlemiş. Manevi ve kültürel değerlerimize verilen önemin bir göstergesi olarak görülebilecek şekilde kitaba münacaat ve naat niteliğindeki eserlerle başlanmış.
Yakarış isimli ilk şiirinin finalinde,
“hece ile harfi aşsın
ilham suyu ile taşsın
Rabbim lütfun ile coşsun
ıtır sözler bahşet bana”
Diyerek adeta sonraki tüm şiirler için ıtır kokulu şiirler dilemiş olan şairin bu dileğinin yansımasını görüyoruz sanki tüm şiirlerinde. Son derece munis, insana huzur veren, teskin edici bir iklimde hissettiriyor insana kendini bu eser.
“Yıldızları Kıskandırırdı tebessümün” başlığıyla ikinci şiire başlıyoruz ve naat olarak düşünülse de dünyadaki merhamet yoksunluğundan muzdarip bir gönlün serzenişlerini ve en sevgiliden istimdad dileğini gözlüyoruz bu şiirde:
“bilmedik meğer sudan daha kıymetliymiş merhamet
…..
merhamet nedir kucağında açan gül mü dilârâ
…..
âlemi bir tül gibi saran şefkatine tutunduk
sabah meltemin okşayınca yüzümüzü hafiften
bunca korkudan sıyrılıp da azat olduk ümitle”
Söğüdün Yangısı şiirinde,
“rüzgâra emanettir sümbüllerin kokusu
her sabah saçlarına sürsün diye gül endam
çıkınında gezdirir düşlerini gezginler
her mecliste söylenmez aşka dair serencam”
…
giden kuşlar da dönmez göçtükleri diyardan
boynu bükük söğüdün tenhalaşır dalları” dizeleriyle söğüt ağacının sesine ve hüznüne kulak verilir.
Cama Yansıyan Hayatlar şiirinde;
“kilometre levhalarına ikide bir bakıp da
bir an önce sılaya varmak isteyen yolcuların
sinesinde kışlayan özlemi
göğe bak işte tam orada
bir yıldız göz kırpıyor gördün mü
‘ağlatırsa Mevla’m yine güldürür’ diyerek” mısralarıyla, şairin bir yolculuk esnasındaki gözlem ve düşüncelerine etkileyici bir şekilde şiir elbisesi giydirilir.
Avare Hasan şiirinde, belli ki geçmişten tanıdık ve durumundan etkilenilen bir ismin zihninde bıraktığı izlenimler şiire dökülmüş, bir yerinde;
“…artık rüzgâr tersine esiyor Hasan usta
hüzünle dinleniyor şimdi yorgun gülüşler
dükkânın astığın siyah beyaz resimde” diye seslenilmiş mazideki bu tanıdık simaya.
“çok yorgunum derviş tut yüreğimden” diye başladığı Yalnızım Buralarda şiirinde, karşısına aldığı hayali dostuyla söyleşme görüntüsü altında kendi iç dünyasına yolculuk yapar şair ve;
“…sustukça buldum ben kendi kendimi
yitikler listesi kalabalıktı
kekeme öğütçü bilmez derdimi
dilinde sözcükler hep kiralıktı” şeklindeki etkili dizeleriyle bu yolculuğunu sonlandırır.
“boynu bükük mısralar öksüz gezer kentlerde
kuşlar takatsiz uçar insanlarsa boğulur
yığınların iştahı artarken marketlerde
hükmü geçmez betona yağmurlar da yorulur”
Yağmurlar da Yorulur şiirinde yağmur teması işlenirken şiirin yukarıya alınan dörtlüğünde, bu tema altında aynı zamanda doğal ortamdan kopup betonlaşmanın, kentleşmenin insan ruhunda meydana getirdiği sancılara tercüman olunur.
Kitapta nadir bulunan serbest şiirlerinden İnce Sızım Alın Yazım isimli şiirinde, diğer serbest şiirlerinin çoğunda olduğu gibi aralara serpiştirilmiş yumuşak kafiyelerle serbest şiir akıcılığının desteklendiği gözlemlenir:
“ve sonra asude çeşmene/ düştü yolumuz/ taş çanağından yudumladıkça/ dindi içimizde susuzluğumuz”.
Kaybettiğimiz coğrafyaların, tarihi ve kültürel değerlerimizin sancısını da içinde duyar şair ve beyit şeklinde yazdığı Tuna’nın Türküsü şiirinin bir yerinde şöyle dile getirir hislerini:
“ata şehri Ahlat’ta Kayılar’ın hülyası/ evlad-ı Fatihan’ın olmuş fetih duası/ nevbet vursun mehteran Ertuğrul hatrı için/ gönül kapılarını açın erenler açın”
Yine beyit nazmıyla kaleme alınan Benim Dumanlı Başım ve Hatıralar/İştiyak şiirlerinde de geçmişe ve doğaya özlem hissiyatı dile getirilir:
“farklı hava çalıyor ellerde sazlarımız/ neşesi yok hülyasız lafta niyazlarımız/ rengi kaçtı her şeyin yaşanan zamanlarda/ demir atmış gemiler çok uzak limanlarda”(Benim Dumanlı Başım, sy 51)
“her günüm böyle biter gelmez olur beklenen/ hicrandır yüreğimde kabarıp köpüklenen/ sular da titrer güneş vakit gruba erer/ eski hatıraları her akşam suya serer/ taşlarla kucaklaşır iştiyak kokan deniz/ ancak hatıralarda buluşuruz senle biz”(Hatıralar/İştiyak. Sy. 52)
Sapa Yollara Sarılma adlı şiir, şairin Yunus ikliminde yazdığı birçok eserinden biri. Musammat gazel biçimi kullanılarak kaleme alınmış şiirin;
“erenlerle ülfetten ayrı düşme sohbetten/ tatmayan o lezzetten ömrünce handân olmaz
Hakk’a giden yolu bul merhametle dolu ol/ kalbi taşa dönen kul kâmil bir insan olmaz”
…
nefreti at içinden kurtul öfkeyle kinden/ sana gönlü zenginden dünyada düşman olmaz” ve benzeri dizelerinde, tasavvufi bir bakış açısıyla kamil bir insan olmanın yollarına işaret edilir.
Yine Yunus iklimi soluklanarak yazılan Yanık Hüzzam Bestesi şiirinde, erenler yolunun geçmiş güzel yolcularının bıraktığı izlerden bahsedilir:
“sevgilinin yoluna verip cihan mülkünü/ yaşadılar dünyaya zerre meyil vermeden/ muhabbet kervanının omuzlayıp yükünü/ zor yolları aştılar kulda kusur görmeden
yaktıkça nâr-ı firkat başka esti rûzigâr/ soldu şen bahçelerde sümbüllerin neşesi/ sanki göçmen kuş olup ettiler terk-i diyar/ bıraktılar geriye yanık hüzzam bestesi”
Bir serçenin feryadına kulak verilen Serçenin Feryadı şiiri şairin başta söylediğimiz tema genişliğinin göstergelerinden. Muhtemelen bir sabah rastlanılan bir serçenin ötüş seslerine farklı anlamlar yükleyip imgesel bir zenginlik yakalanarak kaleme alınan şiirde;
“serçenin gözündeki yaşı gördüm bu sabah/ feryadı cana değdi eyvah ki gönlüm eyvah
cılız bedeni düşmüş avcının tuzağına/ sürülüp de atılmış gülşenin uzağına
iyi adamlar serçe vuramaz derdi babam/ onlarla dost olunca şenlendi evim obam”
…
çiçeklerin ismini unuttuk birer birer/ ürküttük serçeleri söndü yüreklerde fer”
İstanbul, vapur ve martı ayrılmaz öznelerdir ve içinde bunlardan birinin geçtiği her eserin bir yerinde mutlaka diğerleri de kendine yer bulur. Şairimiz de bu genel kaideye riayet ederek kaleme aldığı Bu Son Vapurdu şiirinde esasen sevgiliyle kavuşamamanın ızdırabını dile getirmekte ve bunu yaparken bu iki özneyi bir arada kullanmakta:
bu son vapurdu beni sana kavuşturacak/ belki de son fırsattı denizler aştıracak
…
İstanbul gel merhem sür gönül yaralarıma/ sevdalı martıların konsun mısralarıma”
Nihayet Yolcunun Not Defterinden şiirinde, yine şehirlerden boğulan ince bir ruhun kaçıp kendini doğaya bırakma isteğinin yansımalarını gözlemliyoruz:
“şu efkârlı gönlüm bu sabah yine/ sahralara yakın çarşıya uzak/ yol alın yazısı omzumda heybe/ anladım ki bana şehirler tuzak
…
yitik türkülerin sırlı notası/ sazımın telinde inleyip sızlar/ döner elbet bir gün sevda postası/ dünlerde kalmaz ya rûşen ilkyazlar”
Elbette 77 şiirin her birini irdelemeye bu satırlar kafi gelmez ve elimizdeki eser daha bir çok yönüyle ele alınabilir ve her yöne dair bir çok dize örneği sergilenebilir. Lâkin bu kadarıyla yetinip kitabın geri kalan keşfini okuyucuya bırakalım. Tabi Toprağa Düşen Şiir’in şiir tadının, keyfinin duyulabileceği nitelikli bir eser olduğu vurgusunu tekrar ederek. Yolun açık, okurun bol olsun Recep ŞEN.
