İçeriğe geç
– MUHAMMED KORKMAZ
*
lâle
toprağının çarmıhına ters asılmış
bir esintidir cilo dağlarından
savrulur göbeğinden gözyaşları
bir peygamberin karanlık yazgısına
anemon
damar damar koklanır gözlerinden
çan biçiminde uzanınca yalnızlık iklimine
zehirli bir dokungaç olur ellerin
defne
tel tel kirpiklerinde lir çalgısı
peşinden koştuğum sesinde
harbiye şelaleleri gibi
müzik ezgilerinden içime dağılan
sümbül
kokunda gizli bir mabet
rüzgârların renginin işlendiği teninde
bir güneş kadehidir
