– VEDAT YARIŞAN
*
ben doğulu kadınım
devirdiğim onca yıldan sıyrılarak yaşıyorum
derdine ağlamadığım kul yoktur
kuldan çıkmışları her defasında
ellerimle yıkadım
ben doğulu kadınım
ürkekçe yaşadım gecekondularda
hiç ama hiç ağlamadım yokluğa
pas tutmuş saçlarımla
örgü örgü boyun eğdim adama
ben doğulu kadınım
sırtımda yılların yükü
her gün her gün
yalnızlığın kahrını çekiyorum
sigara üstüne sigara yakar
doğunun güzelliğini ellerimle süslerim
ben doğulu kadınım
sokakların anası
loş ışıkların umuduyum
siyahi çocukların alnındaki hüznü
neşeye çeviren kadınım
afrika çöllerinde esmerliğini yitirmiş
çocukların sevinciyim
ben doğulu kadınım
adım asima
ismim kadar asiyim
çığlıkla yorgunluğu üstümden atarım
volta attığım sokaklarda
banklarda donan çocuklarım
ben doğulu kadınım
nerde üşüyen insan varsa
etimle tırnağımla
kalbimle oralıyım
deprem yaratacak beddualarım
yeryüzüne şifa verecek dualarım var benim
ben doğulu kadınım
güzelliğimle insanları terbiye eder
duamla bulutları sırtıma alır
yağmurlar yağdırırım
hiç tanımadığım insanların üzerine
ben doğulu kadınım
insanlığımla imtihan edilirim
