CİĞERÇAREM

çocuksu bağ ile dolandı saçlarına bakışlarım

gezgin perilere benzer çileyle kavgalarım

aklımdan hiç çıkmıyorsun

beş saat önce valla ben böyle değildim

hala görebilirken güneşi

yüreğim

kıymıklara battı

can damarımın kemikleri kırıldı…

ırmaklar bitmez dağ başlarındaki dumanlar da

yüce saatine eriştim duvardaki gölgelerimin

hançer neden icat edildi diye artık sormuyor hiç sırtım

acının rengi varsa keyfi de vardır

o öğle radyolarında çalınan en hüzünlü şarkıyım ben

insanlar yalnız kalır, kötüler vicdansız

hani birkaç tele vurunca

hüzünlenirdim ya

şimdi o nağmelerin

heybetli geçmişine gizlediğim damlalarımı arıyorum

ellerim yiğitti hâlâ öyle

vurduklarımı artık kağıtlara döküyorum

yüreğimden hangi harfi sökersem sökeyim ”o” ile başlıyor

sonra hayat meselesine dönüyor sabahlar

otobüs bekle

işe git

çalış çabala

eğil bükül

vadesini bekle çayın çorbanın

hangi paydos vursa akşam olmaz…

ciğerçarem benim

MUSTAFA KEMAL ERDOĞAN