*
Akıl ermez yaratanın işine,
Kolayından verir gücünden verir.
Kimisinin bolca verir başına
Kimisine azcık ucundan verir.
*
Para puldan, maldan eder kimini,
Tutunduğu daldan eder kimini,
Gönüllere sultan eder kimini,
Yüce bir sevdanın tacından verir.
*
Kimisine yağmur gibi yağarken
Kimisi de gıdımla yer yığarken
Kimisi anadan borçlu doğarken
Kimine yokluğun içinden verir.
*
“Yürü be hey” derse bir de kuluna,
Hayalden öteyi serer yoluna.
Kiminin tezelden verir eline,
Kimini erteler gecinden verir.
*
Veren O alan da, kim ne karışır.
Kimin mülkü O’nunkinyle yarışır.
Yerin göğün sahibine yaraşır,
“Kün fe yekün” der de, hiçinden verir.
*
VEDAT ÜNAL
