Yazar: Dr. Mehmet GÜNEŞ

Çin Seddi’nden Viyana kapılarına, Moskova steplerinden Yemen’e kadar uzanan çok geniş bir coğrafyada duyulan; Altay Dağları’nın derin vadilerinden seslenip, nazlı Tuna’nın suladığı topraklarda yankılanan,

“Uluğ Türkistan”dan Anadolu’ya geldiğimiz günden beri, gurbet sözü hep hüzün vermiştir bize… Yıllar yılı “sıla”, deyince,  Ötüken’den esen yellerle gönül tellerimizi titreten hasret dolu

Dostluğun, sevginin ve aşkın maddeye müncer olduğu günümüzde, sadâkatin, hasbîliğin, fedâkârlığın ve ferâgatin menfaat denizinde boğulmaya yüz tuttuğu dünyamızda bugün her zamankinden çok daha

Türkü; önceleri Türk kelimesinin “î” âidiyet ekini alarak “Türkî” şeklinde telaffuz edilmesinden sonra, bu söz zaman içinde lisânımızın söyleyiş güzelliğine uymuş, “i” harfinin küçük

“…Dedem diyor ki, geçmiş zamanların birinde, bir han başka bir hânı tutsak almış. Bu han tutsağına: “Eğer istersen benim kölem olarak yanımda kalır, uzun