Yazar

karşına çıkan tuz da olsa lokma da çıkmıyor sebepsiz değmiyor can cana bildim ezelden ebede bir düğüm var çözülmesi zor ölüm düğümü insan kursağında

– Camiler büyüdü, süsü son moda, Üç beş ihtiyarla hoca hoş seda. Adalet sarayı yaptık bin oda. Hırsız rütbe alır, kolu kesilmez; Ne hain

yıldızlı bir gecede yolum masala düştü, gökçe hamak salındı gamzeliler gülüştü. günler haftalar boyu nice dağları aştım, od ülkesinde gönül çelenle karşılaştım. samanyolu takibi

bir ayrılığın döşünde bırakıp git saçlarını dağınık kelimelerin yası başlasın yıkılınca hüzünden evi şairlerin güz avutan bakışlarıyla öylesine sus/kun nehirler gibi b /aksın sayfalara

bilinmez nice vakit gözlemekte şehrini sislenmiş gözleriyle dalmış atlas tepesi mazisini arayan içli yakarışıyla dualarını arşa salmış atlas tepesi – el etmekte yıllardır gelip

I eylül’ün kocaman ağzında ruhumdan kopardığı bir gün ağrısı var II o ısırıp yanağımı baygın çağlar bırakıyor bana III geçip gittiğim zaman koridoru ıslaktı

el değmemiş meryem’in doğurması yüzün senin çorakların hafızasını kendine çeken ırmak gölde yanarak kayık gibi yüzen şamdan ilk tüylerini giyinmiş güvercinleri çağıran bayram yeri

Mevsim bahara erdi, renk yeşile dönüştü; Yüreklere semâdan bir aşk cemresi düştü. Ilık bir rüzgâr esip tutuşturdu kalpleri, Kızgın çöl sıcağıdır sevdâ Âdem’den beri.

1. vakit tevekküllüdür şuurla yı-kanmış yüreğe akşam düşerse ve yak tahtını: tut iç makamını ve vakte ayarla aşkı: uzasın gün ve tut sabahı: akşama