*Aslan AVŞARBEY (Mülkî)
*
Bu yurdun evladı yedi göbekten;
Avşar’ız, Türkmen’iz, Yörükleriz biz.
Her ağza bir kaşık düşmez tabaktan,
Karnı aç, ciğeri körükleriz biz.
*
Bize dağlar saray; saraysa kafes,
Özgür değil isek tıkanır nefes.
Makama, mevkiye etmeyiz heves,
Bir köşede duran buruklarız biz.
*
Ne dünya serveti ne mal biliriz
Sizleri doyurur biz aç kalırız.
Olmadık zamanda akla geliriz,
Aşerince yenen erikleriz biz.
*
Sizler tıkınırken gözümüz bakar,
Karnımız guruldar, ağzımız kokar.
Sert bir poyraz değse hepimiz’ yıkar,
Kuvvetsiz, çelimsiz cırıklarız biz
*
Felek bu; aslanı ite ezdirir,
Bitmez hevesleri, candan bezdirir.
Keyfince kullanır; giyer, gezdirir;
Zengin ayağında çarıklarız biz.
*
Bekleriz ki dünya arınır diye,
Süründüren bir gün sürünür diye.
Çekinir, gülmeyiz görünür diye;
Dişi ya dökük ya çürükleriz biz.
*
Biz Anadolu’nun kavruk insanı,
Neşemiz kıtlıkta, derdimiz gani.
Meçhulden meçhule sürürüz canı,
Umudu, hevesi kırıklarız biz.
*
Dilimiz yatkındır ağıt, koşmaya,
Mülkî, millet sözü yeter coşmaya.
Her seyyahın gücü yetmez aşmaya,
Başı kar boranlı doruklarız biz.
*
