BOŞLUĞUN GÖZLERİ

 – RIDVAN YILDIZ

*

bilirim ki özgürlük büyüyor

yalnızlığın en iyi arkadaşı olarak meydanlarda

kır saçları değişiyorum zamana

artık her şey başka türlü geriliyor

çocukluğum korkular gölgesiydi

baba bir yabancı dil hiç anlaşılmayan

anne ezbere bildiğim şiir

kime anlatsam

bir şeyler buluyor kendinden

rüzgar zamansız yara bende

umut çileden doğan çiçek

burada yarım kalan her şey

bir boşluğun gözleri

herkes bir dönem uğruyor utançlara

hep olmayanı istemek ne tatlıydı

ve yasak şeyler çekti canımız

en büyük günleri

en küçük deliklerden geçirsem bile

yine İsmail kurban oluyor Yaradan’a

her şey başa dönüyor

yöremde konaklayan nasırlaşmış nefret

bela kanımda dolaşan bitmeyen bir grev

sıradanlaştığım her gün küçük ölüm

yadırgarım basit bir şeye gülenleri

aşağı tükürsem sakal yukarısı dert çekimi

odaya bir keşif çizdim ısrarla

yaklaşan güneş çelik soluğumda

parça parça hırpalandı

fakat boşluğun gözleri

üstümden çekmiyor işgalini

admin