DENEME

Kimse anlamayacak. Herkes sadece gördüğü kadarını bilir. Bizi üzen de budur. Bazen birini görürüz, üzülmemiş gibi yapar ama içi kanar. Bazen de en çok

Bugün de yaşıyorum. Saat şu an beş civarlarında. Benim gibi düşünmeyi ve yazmayı takıntı haline getirmeyen insanların uyuduğu saatler. Gece bitti bitecek… Deliksiz bir

Kutsal bir müjde gibidir bahar mevsimi, kuşların cıvıltısı duyulur dört bir yandan ve ardından açan limon çiçeklerinin kokusu yayılıverir. Yeşillenir tüm ağaçlar evreni yaratan

Kaç tuşuna dokunarak uzaklaştığım kente, aynı daktilonun dön tuşuna dokunarak yaklaşıyordum. Kalbimin emaye kaplı yüzeyine düşerek sesler çıkaran anıların peşine düşmüştü ayaklarım. Bozuk saat

Çarkların dişlileri arasında mekanikleşen insan hayatı, varlığın akışının zıddına hareket etmeye ve sonunda arızaya sebep olacak şekilde ilerlemeye devam ediyor. Belki de çarkların gövdesinde

ESRAR-I BÂ (ﺏ)  Nokta deyince akıllara gelen ilk şey; cümlenin sonuna konan, cümleyi bir sonuca bağlayan yani bitiren bir işaret olmasıdır. Peki, her şey

Yürüyorum. Yalnız ve sessiz… Yüzüme vuran sigara dumanı hayatı sorgulamama neden oluyor. Neden varız, ne için çalışıyoruz? Yıllarca bir şeyler başarmak, insanların saygısını kazanmak

Ne hayalperestim ne de şizofreni. İnsanların sustuğu yerde başladım konuşmaya duvarlarla. Uzun kalacak kadar komşuyuz seninle. Senin payına taş beton varlığını sürdürmek, benimkine ise

Halil Öğretmen yolunun üstünde zaman zaman uğradığı kahvehade bir çay içip kalkacaktı. Garson demli çayını koyup uzaklaşırken yan masada ku­lağına çalanlar dikkatini çekti. İlgiler