MANŞET

bir saplantı var yüreğimde belli belirsiz şiir kadınım dedim sabah şeriflerim oldun ilk seninle açtım sayfamı seni açtım dizelerin gizeminde kaybolurken aşk gözlerimden geçtin

yurdun bir köşesindeki kanayan acının izleri onlar unuttu sazın telini dinlemediler telin nağmelerini zamanından önce başak vermiş gibi bakıyordu güneşin gözlerine birazdan çıkacaktı kurulan

pay et seninle aramızdaki dünyayı sana göğün ve denizin maviliği suyun berraklığı, ağaçların yeşili bana bir bardak su ve devamı bitmeyen yemek çeşitleri tatlılar,

her aynaya baktığımda başka bir ben belirir gölgeler geçer içimden bugün mesela Züleyha kadar kırgın bir ben vardı suyun dibine düşen bakışlarıyla kendi suretime

gecenin bütün cinleri kayboldu  ay ışığında  çünkü karanlık saçlarındandı leyla!   bulut’un kıymetini sıcaktan yanana sor   aşkından cinlenmişsem eğer sende gecenin serinliğine hasretimdendir

Gözlerin, okyanusun derinliğinde süzülen bir inci Güvertede titrer saçlarının fısıltılı rüzgârı her dalga nazikçe uğrar parmak izlerine Yakamoz yanar kıyısında Ay tüner yazgının kulağına,

gazze’de bir çocuğum ben daha yaşının yedisinde ve adı sanı duyulmamış. annelerininiz öpücükle uyandırır sizi benimse yüzümde durur bomba izi nasıl bir dünya düşlediğim

Sen sevdin sen yandın, sen ayrıldın, sen kırdın. Firkatin müsebbibi, “eylül” diye haykırdın. Kalem kırıldı bana, meğer suçum hazanmış. Söyle âdem bu aşkı hangi

Gönül tandırımda bir duman tüter, Irmaklar dökülse söner mi bilmem? Bu hicran acısı ölümden beter, Zaman ilacıyla diner mi bilmem? * Mihrican yel vurdu