– her gönül kaba, her yürek sahte. bunca divane gezer elbette. yemin tutulmaz, kıymet yok ahde; kendi sinene yaslan da ah de! – insan
MANŞET
RENKLERİ KARIŞTIRMAK
Dünyamız bizi şaşırtmayı pek bir seviyor, her gün yepyeni bir şeyi karşımıza çıkarıp bizi hayretler içerisinde bırakıyor. Öylesine inanılmaz durumlarla karşı karşıya geliyoruz ki
UTTAR PRADESH
Mujhe roshanee mahasoos hotee hai(1) Bakınca bir elma iki ayva beni alma Galiba düşüyorum bu yolun sonunda Bir ağaç düşlerken yalnızlığını adada Giyerken hasret
FETRET
pencereden bakmam artık sokağa belki leydi godiva geçiyor belki de usandım yaşamaktan * yağmurlar artık köhne yağıyor istesem terütaze yağar liseli bir talebe olmakta
SANA BENZER
– Seni ben en uzak diyarlardan sevdim İlmek ilmek gönül bağını sol yanıma işledim Mevsimler değişir yer ve gök devinir Yalnız hasretim değişmez Gurbet
SUSKU DAĞI
adiyat atları kapımda baskında gönül kalem bozgundayım kanadı kırık kuşun teslimiyeti yüzümde dem teşrin, güz sancısı kapımda yazın soyka günleri üstümde buz tutuyor saçaklarım
AL SANA BIR BAKIŞ
al sana bir bakış kenarları süslü, çehresi güleç başlıyor seven yerlerin mütarekesi ve daha ilk yuvası serçe kuşunun kanatlarında içtenlik, ürkeklik başka gökyüzü de
YOL YORGUNU
– Nereye çıkarır beni bu yollar, Aklıma sözümün geçmediği an? Bir kaçış kendimden kendime kadar? Feleğin önüne katıp savuran Gönlüm bile bana olmuş sitemkâr.
BENİ KALBİMDEN TANI
Dinle beni ey âdem, tanı beni yakından. Düşürmüşüm karayı, gözlerimin akından. Ellerimle okudum, yüreğimle görmüşüm. Açık iken kalp gözüm, söyle nasıl körmüşüm? Sanma ki
YENİLEN
16 Ocak 1997 İşaret ve başparmağı arasındaki kalemi parmakların zıt hareketleriyle iterek havada çevirip duruyordu. Bazen yakalayamadığı kalem dirseğini dayadığı masanın üstüne düşerken “ta-tak”
