ÖYKÜ

– NECMETTİN YALÇINKAYA * Babamı hiç tanımadım, kokusunu da bilmem. Kulaklarımda çınlayan ne bir sesi ne de duvarımızda asılı bir resmi vardı. Olsaydı hep

 – HARUN ÇİTİL * Güz gelmişti, eylül ayının sonlarıydı. Hava parçalı bu­lutluydu fakat yağmur yoktu. Mektepler açılalı yaklaşık iki hafta olmuştu. Emirli’den doğan Çoban

 – ERHAN TIĞLI * Zengin adam pastaneden içeri girdi. Oturacak bir yer aradı. Garsonlar koşuştular, “Hoş geldiniz efendim. Şöyle buyurun!” diye karşıladılar, oturacak yer

 – NECMETTİN YALÇINKAYA * Sonbahar son günlerini yaşıyor, kışa doğru yol alıyordu. Ben de onun gibi yapraklarımı döküyor, ayrılığın soğuk yüzünü yaşıyordum. Rüzgâr önüne

– GÜLÇİN YAĞMUR AKBULUT * Muayenehanenin kapısındayız … Sıramızın gelmesine sekiz on dakika var. Birazdan seslenecek hemşire: Rıfat Nisyan… Bir çırpıda toparlanıp odaya gireceğiz.

– NECMETTİN YALÇINKAYA * Sokağın başında durdum, kederle izlemeye başladım. Evlerin çoğu çoktan dört-beş katlı apartmanlara dönüşmüştü. Çocukluğuma dair hiçbir iz kalmamıştı. Burnumun direği

 – RECEP ŞEN * İstanbul yeryüzünün en büyüleyici, en ruhani,en güzel şehirlerinden bir tanesi. Dünyanın gözbebeği.Tarihi serencamına baktığımızda insanlığın şahit olduğu birçok önemli hadise

 – HÜSEYİN OPRUKLU * İlkbahar sabahının neşe yüklü saatleriydi.Üç ay olmuştu görüşmeyeli. Beyaz yeşil desenli dar bir elbise vardı üzerinde. İkide bir açık yakasını

– GÜLÇİN YAĞMUR AKBULUT * Daraldıkça daralan bir çemberin içinde dönüp dolaşıyorduk. Yalap yalap ışık huzmelerinin yağdığı kentlerden olurda yolunu şaşıran bir ışık demeti

 – NECMETTİN YALÇINKAYA    *                Dolmuştaydım, günün yorgunluğu vardı üzerimde. Hafta sonu olduğu için trafik ağır ilerliyordu.