– SEBAHATTİN KARADAŞ
*
Türk yurdunda sönmez Ocak, Altaylardan köz gelir
Solarsa Turan’da tek gül, gönüllere güz gelir
Tohum dal salar Söğüt’te,çağ açar Sultan Fatih
Akınlarda alperenler, meydanlardan toz gelir
Üç kıtada bir muhteşem ihtişama göz gelir.
*
Sel misali sevdam dolar,ebed-müddet gölüne
Vurur şavkı ay-yıldızın, şehidimin al’ına
Gölgesinde hür büyüdük, gür çınar’ın dalına
Gelir balta bir nankörden, bir yerine yüz gelir
Varınca dallar secdeye, alın gelir yüz gelir.
*
Sevdalıyım bu vatana, bu sevdama hız gelir
Güzelliğin tarif etmek! Güzel sözler az gelir
Türk’ün destan türküsüne, kopuz gelir saz gelir
Haykırdıkça ozanlarım, sarp yamaçlar düz gelir
Bu millette sen ben olmaz, birlik için biz gelir.
*
Milli kültür, milli şuur,ruhumdaki vakarım
Fırat, Dicle, Aras derdim, mahzun mahzun akarım
Her damlası yarar bağrım, arşa çıkar efkârım
Hançer saplar busîneme, dağlanmaya tuz gelir
Kor düşünce yüreğime, Kafdağı’ndan buz gelir.
*
Milletime pusu kurar zihni kara haydutlar
Siperdedir geçit vermez serdengeçti bozkurtlar
Kardeşliğe türkü yakar sevgi dolu umutlar
Dokuz Işık ilham verir mefkûresi öz gelir
Başbuğ’umun emrettiği birlik dolu söz gelir
*
Ey Hakka kul!Gönlündeki ülkü takat dizinde
Dâvân büyük, yolun Hakça olsun sevdan sözünde
Sıkıntılar elbet geçer, ne bu telaş tezinde?
Gece biter, güneş doğar; kış tükenir, yaz gelir.
Zalimlerin bize zulmü, tırıs gider vız gelir.
