– AYŞE ARSLAN
*
şimdi içime dökülen sözlerimi bir kağıda döktüm
kağıttan bir gemi yapıp bıraktım akıp gitsin uzaklara diye
dilde bir yara ki sus gerekir bin asırlık
ama sabırsız yüreğim döktü içini neyleyim
kağıt kalem bir de ben varım benden gidenlerle
iyi kalmak hiç bu kadar zor olmamıştı
ya ben de gideceğim ben ben diyenlerle
ya da bir buğday başağı olup eğeceğim başımı secdeye
şimdi farklı iki hüsran acı hüsran
ama bu benim hüsranım
allah için seven darılır mı sevmesi allah içinse
kendi sözlerim tokat oldu vurdu yüzüme
rüzgar hiç bu kadar sert değmemişti ruhuma
sanki çırpınıyorum kendi bedenimin içinde
ey insan ey et ve kemikten yaratılan
ne olur zalimsen çıkar kalbini
yakışmıyor muntazam düzende yerine
ah çıkar o kalp neye yarar
ruhuma sanki batırılıyor demirden şişler
delik deşik bir ruh ve sanki harp sonundayım
