– İSMAİL OKUTAN
*
Diriliş mürekkebiyle yazar kaderin tecellisini
Altın harflerle direnişin tarihini
Benim kurşun kalemim
Bazen zincirlerini kırar köleleşmiş beyazların,
Bazen çığlıklarını tutar boşlukta siyahların
Bazen mühürlenmiş gözleri açar
Bazen zincirlerini söker köle ruhlu halkın.
Yılanın zehrinden daha çok öldürücüdür bazen
Benim kurşun kalemim
Bazen ruh verir taşa
Bazen taşlaşmış kalpleri yazar tarihe
Bazen hayat verir ölü kalplere
Ve gün gelir adam damıtır
İnsanlığın üzerine divitin mürekkebi
Gün gelir kesilmiş başları koyar yerine
Gün gelir ölü ruhları gömer derine
Savaşı durdurur kızılca kıyamet anında
Gün gelir yeşertir çıplak toprakları.
İtfaiyecinin hortumundan
Daha çok su taşır yangına
Benim kurşun kalemim
Kayıtsız zulümleri, kimliksiz insanları
Yazar insanlığın kütük defterine
Savaşı kökünden söküp atar yeryüzünden
Güvercini çizer çığlığı ile birlikte
Benim kurşun kalemim
Çocuğu çizer duygusu ile birlikte
Bir gün vahşeti çizer kanla birlikte
Bir gün meçhul katillerin resmini çizer
Bir gün gelir toptan çizer zulmün üstünü
Bir gün gelir gülleri resmeder tüm beton duvarlara
Kılıcı kırar benim kurşun kalemim bir gün
Bir gün protez yüreklere sevgi doldurur
Bir gün barış fışkırır ucundan
Barışı yazar divitin mürekkebi
Bir gün yazı doldurur yeryüzüne
