– ÖZNUR BALABAN
*
önce bardak
sonra tabak kırıldı
gülistanda gül
bağımda dal kırıldı
uçan bir kuş idim kanatlarım
hayata sıkı sıkı tutunan pençelerim
gözümde donuk bakışlarım kırıldı
gündüze galip gecem
göz kapaklarıma gizlenen uykum
zihnimi yiyip bitiren düşüncem
sözlerimde sırlı hecem
zül yüzümde zülüflerim kırıldı
penceremin camı
sandalyemin ayağı
saatimin yelkovanı
gövdesinde adımız kazılı
servi ağacının yaprağı kırıldı
sevinçle yankılanan gülüşlerim
dünlerim bugünlerim
çocuk düşlerim hayallerim umutlarım
ağlayan gözlerimde buz tutmuş yarınlarım
ismim cismim
her zerrem her hücrem
aşka şiirler yazan kalemim
baştan ayağa
tepeden tırnağa
hem canım hem ruhum
acıyı mesken eylemiş kalbim kırıldı
