– YAREN KAYIP
*
başa çıkamıyorum rabb’im bağışla
derdim damlayan musluklardan fazlası
ayaklarımda taş kesikleri
ölümü hatırlatırsın amenna
biriken kiralar da cabası
uyanmanın katma’dığı değer ödenmemiş faturalara
ama vaktinde kılınmış sabah namazı
ve seherin bereketine karışan
taze ekmek kokusu köşedeki fırında
hamdolsundu
bugün de ölmedik
daha ne olsundu
sokağın sessizliği biter birazdan
işçi kızların uyku mahmuru kara gözlerine karşın
gürültüyle kaldırılır kepenkleri
bodrum kat tekstillerin
sonra araya leyla’ya yazılmış bir türkü girer
“umudum sendedir dur leyla leyla”
bilmiyorum nereye ama Leyla gitti
konu dağıldı rabb’im özür dilerim
uykusuzluk baş ağrısı kaçtığım
açtığım her sayfada ölüm.
görmedim ama okudum
dünya boğazına kadar şirke batmış
şiirse ayak bileklerini bile ıslatmıyor
çocuklar kadınlar hayvanlar ölüyor rabb’im
dünya mütemadiyen ölüyor
hatta ekseriyetle kusuyor kalbim
haşa adından başka
tüm kelimeler kirlenmiş midir rabb’im
yerde sürüdüğü su kabı ile
kesik kesik miyavlaması fındık’ın
bir kedi bile anlatıyor meramını susayınca
ben düşündüm de rabb’im
sussam anlatabilir miydim
aâhh
ki sen bana ilham etmesen
düşünemezdim
ey cümle kusurlardan münezzeh olan
ez cümle noksanımı bildir, beni tamamla
unuttum ezbere bildiğim duaları
tek bildiğim
“asra yemin olsun ki insan ziyanda”
saçmalıyorsam rabb’im sen yine de bağışla
