*Filiz Kalkışım Çolak
*
Tan vurgunu sabahların
çığlıklarından kalkıyor gelincikler
suretinde yolunmuş hayallere
Yatamadığım gecelerin hicazkâr huysuzluğundan
esmer melodramlarıma sızıyorsun Lâra
Gül benzin emiliminde kayboluyor
dudağı güllerin
seyreliyor geçişleri ayın
doyamadığım s/açılamadığım teninden
dikbaşlı uysallığıma takılıyorsun
Ah Lâra aşüfte rüzgârlar koparsam sana
lodoslu kızdan
süzgün nefesinden camgöbeği baharlarımın
sırnaşlarına damıtsam
Belinden dolayan kuşağına çözülsem
dalsam gülücüklerinde viskozlanan sarhoşluğuna
Gıdısından toplasam titreyen maviliklerin
salkım söğüt ırmaklar akıtsam sırtından
güneşte yanan saçlarında bestelesem papatyaları
Alaz gönlün sızısından süzsen bakışlarını
kaçsan pınarlarımın altına
saklı bahçemde sürünen nilüferlerden
sürülsen sığlarıma
Ah Lâra kırılsın iç kemiğinde mağrur bedenin
kıymığı kınımda kalsın
Çatısından
fesleğen yağmurları damlasın kıpırdayışlarına
kirpik diplerinde tutuşsun düetleri begonvillerin
öpüşleri uçuşsun şafağın denizin sinelerinden
martıların gümüş şıkırtılarından
serçelerin gagasına insinler
Kuşlar yağsın öküz öldüren saçaklarımıza
cıvıl cıvıl yavrular
durulsun göğsümde gün
Sussun ağızlarda şarkılar
ıslansın sevişler Lâra
vurulsun sessizliğinde sağanaklar
