– MUHAMMED KORKMAZ
*
annem
toprak gözlü bir bahçıvandır
vicdanı gül bahçesi
elleri sevgi tohumları eker
dokunduğu her yer bülbüllerin gözyaşı
şiirleri iliştirir yakasına
harf harf imgeler taşır bakışları
nehirler sular gözbebeklerini
mevsimler
biçer ördüğü günlerden
baharı sevinç sonbaharı hüzün kokusu
kışı tebessümü ısıtır
dudakları
taşır ölümün izini
annemin şafak renkli yarasından
sızar gökyüzü
