Yarpuz Edebiyat Dergisi
–
“Sanatçıların yaşadıkları çağ ile bir sorunları mı var?” Neresinden bakarsanız bakın, bu soruya “Hayır!” demek mümkün görünmüyor. İnsanın iç huzurunu yönlendiren yaşadığı zamanın tüm koşullarıdır. Albert Camus, 20.yüzyılı “korku çağı” olarak nitelendirir. “Ben bu çağdan nefret ettim, etimle kemiğimle nefret ettim.” der Cahit Zarifoğlu. Namık Kemal’in “Görüp ahkâm-ı asrı münharif sıdk u selâmetten / Çekildik izzet ü ikbâl ile bâb-ı hükûmetten” dizelerinde de ilk dizeye yoğunlaşırsak devirden pek de memnun olmadığını görürüz. Hiciv ustası Nef’î ise “Yine endîşe bilir kadr-i dür-i güftârım / Rûzigâr ise denî dehr ise sarrâf değil” dizelerinde zamanı/çağı/devri “alçak” olarak vasıflandırır.
Derinlemesine yapılacak bir incelemede Türk edebiyatının ilk sözlü döneminden başlayıp günümüze kadar yaşayan birçok şairin zamandan/çağdan şikayetçi olduğuna tanık oluruz.
Dönüşüm’de kötümser bir ruh haline bürünen Kafka’nın bu tutumunun da aslında çağının tüm olumsuz koşullarına karşı bir tepki olduğunu düşünemez miyiz? Adı geçen sanatçılar, Milenyum Çağı olarak nitelendirilen zamanımızın bilgi kirliliğini, güvensizliğini, karmaşasını, içtensizliğini görselerdi acaba nasıl bir travma yaşarlardı?
* * *
Yarpuz’un otuz üçüncü sayısında Yaşar Bayar, Şairler Şehri Maraş’a büyülü bir pencereden baktı. Hayrettin Durmuş dilini/anayurdunu yazdı. Ümit Parsıl, çocuklarda yaratıcılık ve yaratıcılık ve sanat üzerine yaklaşımlarda bulundu. Hasan Songür, hayatın içinden tırtıkladığı kesitlerle şekillendirdi denemelerini. Gülçin Yağmur Akbulut ve Bengül Alkan hikâyeleriyle katkıda bulundular. Tayyib Atmaca, Mehmet Yaşar Genç, Ercan Sağlam, Mehmet Osmanoğlu, Haşim Kalender, Meryem Yardımcı Küçük, Hüseyin Burak Us, Ayşe Arslan, Ali Rıfat Arku, İsmail Okutan, Hülya Köksal, Yavuz Dinç, Akif Dut bu sayıda da şiirleriyle Yarpuz’u zenginleştirdiler. Selim Erdoğan, Heybet Akdoğan, Bekir Yıldız şiirleriyle, Bengül Alkan ise hikayesiyle Yarpuz ailesine katıldılar.
* * *
Yeni sayılarda buluşmak ümidi ile …
