Haşim Kalender
*
Burak sandık nefsimizi binerken
Cennet diye cehenneme götürdü
Ayıkmadık aşk ateşi sönerken
Bir rehavet bizi, yedi bitirdi
Gözümüz doymadı, karnımız tok da
Fırtınalar koptu, bazen hiç yokta
Bilinsin ki geldiğimiz bu nokta
Kefereyi emeline yetirdi
Kapılar dayalı, seyreder hancı
Vurdumduymaz gençlik, en büyük sancı
Şahitler yalancı, kadılar yancı
Hak haksızda halk kendini yitirdi
Atanmışlar atar, atananları
Kameralar çeker, batan anları
Utanmaz utanmaz, utananları
Edep yerin ta dibine batırdı
Kalender pişmiştir, cevri cefada
Kalemler kırılır, her bir defada
Yukarı habersiz, zevki sefada
Korkutuyor alttan gelen çatırtı
