*Serhat AKDENİZ
*
keşke
bir gemi ulu orta denize açılır gibi olsa!
…
damarları aşkla dolu
yüzmeyi bilirim, rüzgârı bulursam diyen.
ne olur,
hiç sorgusuz kurulsan ellerime
duru suda uyur misal yüzen bir tüy gibi
neye mâlolursa râzıyım
doğu batı yönünde açıp kollarımı
kucaklasam alnının kuzeyini
sende uyanıp ayak ucunda batırsam güneşi
saçılsa gölgeme renk renk çiçekler
nefesinden umutlar türetsem bir bir
hiç uyanmak olmasa rüyâlardan.
sen uyku olsan mesela, ben bir nehir!
en tenha vakitlerde kandırsak şehrin kalabalığını
sarhoş gibi rapsodi adımlarla
dolaşık cümleler gezdirse bizi lâmekan
en yakışanlarını giymiş ol sen gözlerine
fondipleyelim boydan boya caddeleri camekan camekan
kim ne karışır ki
okulu kırmış çocuklar olsak bir günlüğüne
treni kaçırmış yolcular…
hem dökeriz terimizi denize
kaybettiririz izimizi
kim bilir
belki gök çeşmeden yıkarız ellerimizi
sen kalabalık ol işte, ben şehir!
savursam diyorum tüm siyahları
köhnemiş bed nefesleri
göç ettirsem aklını usturuplu dizelerle
olmazsa, çağırsam Neruda’yı
sen anlat desem
sen çıkar bu masaldaki gerçek payı!
olmaz mı
sığırcık telaşı gibi sarılsan avuçlarıma
olmaz mı
tersi düzü belirsiz aynalar gibi kandırsak zamanı
sen kağıt olsan ben bir damga
ve turabî bir nâra savursam halka
tüm zehrini,
tüm veremini boşaltan bir kalem ya da
duyar mısın yine sesimi
anlar mısın beni
tamam, hadi ver elini!
yakamoz cümlelerle konuşsak mesela
hiç söylemesek adımızı
dünümüzü döksek tümden çöpe
kirletmesek hiç yarınları
ben görünmez olsam mesela temelli
sen benim…
ve görülmesen benden başka hiç kimseye!
kime hesap veririz ki!
beyhude bir şenlik olmasın diye
çarpmasın kapılar geriye
sen mışıl bir uyku olsan
ve ben hiç uyanmasam
ne borçlanırız tanrıya
üstlenirim ben
ne ödememiz gerekirse!
bir gemi uluorta denize açılır gibi olsa keşke
sana açılmak!..
