– MEHMET MUHLİS ŞEPİK
*
Kurudu dallarım gençlik çağımda,
Çiğ düşen gönlümü sen kış mı sandın?
Gonca güller açmaz oldu bağımda,
Gözde ah-u zarı, sen yaş mı sandın?
*
Nice ihanetler görüp geçtim de
İkiyüzlü dosttan zehir içtim de
Şu yalan dünyaya kefen biçtim de
Şu garip gönlümü, sen taş mı sandın?
*
Savruldu kumlarla, özlemle yıllar,
Telledim pulladım, ağladı dallar,
Çıkmadı bir defa umuda fallar;
Şu düşen başımı, sen baş mı sandın?
*
Süzülür hasrete sesiyle kaval,
Sensizlik emsali vakurlu minval
Abdaldım sevdaya belimde çuval;
Şu nardan içimi sen hoş mu sandın?
*
Yunus da Lokman da olmadı çare,
Kapattım defteri vefasız yâre,
Gözümde maziden aciz bir kare;
Şu meftun halimi sen boş mu sandın?
