– ZİYA NURDAN
*
merakımı bağışla birazcık insaf eyle
sırlı aşk badesinden içirt seversen beni
yüzünü görebilsem şöyle dünya gözüyle
sevda denen sırattan geçirt seversen beni
*
müstesna tavırların belki insan ötesi
bağışlanır herkesin sehven birkaç hatası
izanla kullanırsan inan akıl yetesi
meçhuldeki ummana uçurt seversen beni
*
kollarını açıp da karşılasan hasretle
bütün kötü duygunu gömsen büyük nefretle
seni benden ayıran kibrini cesaretle
korkutarak son bir kez şaşırt seversen beni
*
beden ceset olunca yürek enkaza döner
hayattaki fırtına mutlak ölümle diner
yaradan her kulunu imtihan ile dener
engellerin üstünden aşırt seversen beni
*
yaşamış leyla mecnun hem de ferhat’la şirin
şöhretleri dilinde seven bütün beşerin
alın akıyla çıkart ortasından mahşerin
kısmetin cennetine düşürt seversen beni
*
çilenin tartısını çekmez benden başkası
güpegündüz insaftan çıkmaz benden başkası
bu genç yaşta çarçabuk çökmez benden başkası
geçen fani zamandan kaçırt seversen beni
*
maharetin tereddüt amelin zik zak senin
doğru yönü bilmeyen acemi kızak senin
gönül gözün kapanmış nasibin uzak senin
mesafeyi es geçip seğirt seversen beni
