– AHMET SÜREYYA DURNA
*
Söyle mahzun eden şey nedir seni?
Hâl hatır sorarım duymazsın beni.
Yoksa bir aykırı yel mi esiyor?
Sevgilim!
Sürekli pür dikkat içli ve derin,
Hep aynı noktaya bakan gözlerin,
Sanki keskin bıçak gibi kesiyor.
Sevgilim!
İşveyle eyvanda nağme söyleyen,
Bülbülleri bile hayran eyleyen,
O dillerin şimdi niçin susuyor?
Sevgilim!
Yazıyorum, yazdım aha şuraya!
Cevrindir ki kabuk tutmuş yaraya,
Kezzap döküp sonra ah! tuz basıyor,
Sevgilim!
Gayrı karşımıza çıkmıyor diye,
Yüzümüze taraf bakmıyor diye,
Tozlanmış aynalar sana küsüyor,
Sevgilim!
Unutma hüznünü paylaşanlar var!
Sen gül ki onlar da olsun bahtiyar,
Gör bak işte! bu meftun kan kusuyor,
Sevgilim!
