– ALİ RIFAT ARKU
*
nazlı akşamların
uzak elleri olur
daima rüzgâra yakın
bir sevda sözünü hatırlatır durur
umudun tüm gözeneklerinden geçen hayat
serseri bir vakte çarpar yol
dağılmak yazgıdır artık
var olmak kavgasının her cephesine
kent körü bir ulaktır
içimde salınan salkım söğütler
aşkın yüreğinden su içerken şiirler
az bulunur bir cevherle oynaşır
kuyum ustasının gözbebekleri
sırası gelen bir unutuşu
şakaklarında bekleterek
vurgun bir cümlede uzar gider hasret
aşkın aşınmasıdır
kentleri boğan korkak aydınlık
ellerim ki senin ellerinden bir tutuşu
kopya eder tüm şiirlere
sevgilim kuru tufanlar çağında
bir nisan telâşıdır seninle gülebilmek
ve yanı başında yaşamaktır aşk
duyarak gerçeği berrak sesinde
