– AYŞE ARSLAN
*
sis ve karanlığa gömülmüş bir gecede
belirsiz bir zamanda yürüyor gibiyim
zaman kayıp his kayıp
zamansız gelen acılarla kayboluyor gibiyim
bir acı çökmüş gözlerime
öyle korkuyorum ki açmaya
damla damla dökülecek gibiyim
kaybolmuş bir ben
yıllardır bir yitiğimi arıyor gibiyim
geceden sabaha dönen bir günde
dikmişim gözlerimi göklere
sanki doğacak güneşi bekliyor gibiyim
kurtulmak yine de küf kokan düşüncelerimden
sanki sanki huzuru bulacak gibiyim
an ki huzur bulasın ey gönlüm
an ki aşkın kendisi olup taşasın
azar azar dolasın gönüllere
koca dünyayı sığdıramazsın içine
bırak fani olanı hafiflet yüklerini
bir parça umut bir parça mavi
bırak yer bulsun içerinde
aydınlatsın kayıp yollarını
dağıtsın efkâr bulutlarını
