– ALİ KEMAL MUTLU
*
Ayaz akşamların üşürken şavkı
Ben senin narınla kor oluyorum.
Aslı’ya döndükçe vuslatın çarkı
Kerem sofrasınakuruluyorum.
*
O cennet kokunuduymasam bir dem
Kenan ellerinde kör oluyorum.
Eğilip içimde seni görmesem
Mecalsiz dal gibi kırılıyorum.
*
Aklıma gözlerin düştüğü zaman,
Yedi kat sevdaya dürülüyorum.
Sanki külünk olup kof mezarlardan
Ferhat sebatıyla diriliyorum.
*
Saçların ruhumu çağıran diyar,
Tel tel uçlarına örülüyorum.
Gülüşün seyrime değmese ey yâr!
Issız seylanlara sürülüyorum.
*
Leblerin çehrende açmış güllerin,
Bin bülbül ötüşü vuruluyorum.
Elime dökülse Kevser ellerin
Bulanık göl iken duruluyorum.
*
Ateşe pervane sensiz ocağım,
Çöl yangınlarında kavruluyorum.
Gayrında neyim var tutunacağım,
Sendeki Leyla’ya savruluyorum.
*
