*CEMAL KARSAVRAN
*
sarhoştu gece günden artan sırlarıyla
oysa yağmur yağıyordu bahara müjde
ıslaklığı tenimde bir damla nefesti
sıkışmış melankolik duygulara
*
üşüyordu gece yalnızlığın kamburuyla
yıldızlar küsmüş bulutların arkasında
diz çöküyordu sevgi aşkın kucağında
akrep yelkovanı kovalarken
*
hüzün kokuyordu toprak ve hava
gökyüzüne merdiven dayamış
gözlerinde birikmiş hareler damlarken
sığınıyordum gecenin kollarına
*
evvel zaman içinde masallar dinlediğim
annemin sıcak kucağında başım
hayaller üretirdim yarını olmayan anlara
faylar kırılır uçurumlar büyürdü
*
yalınkılıçtı şiire damlayan sözcükler
sevgi atı dizginlerini bırakmış
aşka koşuyordu gece gündüz
erosun tepelerinde çırılçıplak
*
lucifer sabaha kalmışken semada
ayna tutuyordu havuz başlarına
yıkanıp arınırken günahlarından
kelebek kanatlarıyla yüzüyordu
*
ağlıyordu gök kubbe mutluluğun gizinde
önünde el pençe divana durulurken
güneşin şafağa düştüğü anlarda
susuyordum susuyordu aşk
