*HALİL CİN
*
Ne yapsan atamazsın
o miskin hırkayı sırtından
arşın katları açılır bir bir
huma kuşu saffiyetini taşır gözler
hangi yola sapsan bırakmaz peşini.
Anadolu
çocukluğu besleyen fedakâr anne
ruhumuz o saflığın sinesinde kaynadı
bir anne nasıl sevdiyse evladını
ne evlat bıraktı ölesiye sevmeyi
ne de anne.
Çocuk balkondan baktı yıldızların ışıltısına.
ey albatros, cesaretinden bana da ver
söyle
endişeyi sinende nasıl eritirsin?
Elmas bir sıkıntı
fecri dolduruyor fütursuzca
turna mecburiyeti var içimizde
kuzgunlar haylazlıklar peşindeyken
Çocuk Anadolu’nun
haytalığını istemek fazlaydı bize
yaşamak ve nefes almak
ağır ve bir o kadar da alıştığımız şeydi
bunca şairi anlamış değilim
kaybetmenin hazzı bu kadar mı sevilir?
