– M. NİHAT MALKOÇ
*
Hocalı mezaliminde
Mezarda taşlar ağladı.
Süzüldü al yanaklardan
Kirpikte yaşlar ağladı.
*
Hocalı mezaliminde
Eğilmez başlar ağladı.
Hüzün çöktü sofralara,
Ekmekler, aşlar ağladı.
*
Hocalı mezaliminde
Baharlar, kışlar ağladı.
Bütün uzuvlar yas tuttu,
Kirpikler, kaşlar ağladı.
*
Hocalı mezaliminde
Yârânlar, eşler ağladı.
Kırklara karıştı canlar,
Yediler, beşler ağladı.
*
Hocalı mezaliminde
Buz tutan düşler ağladı.
Ellerden düştü kalemler,
Heceler, fişler ağladı.
*
Hocalı mezaliminde
Yaralı döşler ağladı.
Yarıda kaldı ne varsa
Bitmeyen işler ağladı.
*
Hocalı mezaliminde
Yarada şişler ağladı.
Lokma geçmedi boğazdan,
Ağızda dişler ağladı.
*
Hocalı mezaliminde
Dolular, boşlar ağladı.
Garipler kanlı yaş döktü,
Hâlinden hoşlar ağladı.
*
Hocalı mezaliminde
Göklerde kuşlar ağladı.
Yüreklerdeki acıyı
Yazarken tuşlar ağladı.
