İNSANIM

 – İSA PEMİK

*

Milyar kere doğdum, milyar kez öldüm.

Çok defa ağladım, çok defa güldüm.

Bir sırrın peşinde divane oldum,

Sonsuz kâinatın gizi benim ben.

*

Toprak idim, can buldum ben Âdem’de.

Fitne yoktu, ben çıkarttım âlemde.

İhaneti öğrendi dünya sayemde,

Habil’in kırılan dizi benim ben.

*

Yasaklar, haramlar, gül oldu bana.

Yeme dedikleri bal oldu bana.

Cenneti verdiler, el oldu bana;

Havva’nın içinde, hazı benim ben.

*

Sarı oldum, kızıl ile ayrıldım.

Beyaz oldum, siyahlara saldırdım.

Binlerce yıl suçlu suçsuz öldürdüm,

Döşlerde dinmeyen sızı benim ben.

*

Deryaya atıldım, hırsım sönmedi.

Ateşe ittiler, arzum yanmadı.

Dağları yutsam da nefsim dinmedi,

Karun’un doymayan gözü benim ben.

*

Yusuf iken kuyuları boyladım,

Tur Dağında Musa ile ağladım,

İsa oldum gökyüzünde çağladım;

Resul’ün secdede yüzü benim ben.

*

Nemrut’tum, İbrahim’i ateşe attım.

Ebu Cehil oldum, çok zulüm ettim.

Mazluma karışıp göç yolu tuttum,

Ashap çarığının tozu benim ben.

*

Ferhat olup külünk vurdum dağlara,

Leyla için bir ömür düştüm yollara,

Tahir iken türkü oldum dillere;

Kader dedikleri yazı benim ben.

*

Ben Ömer’le adaleti getirdim,

Yezid oldum vicdanımı yitirdim,

Kerbela’da şehit düşen Hüseyn’in

Kanlı sarığının bezi benim ben.

*

Mevlana’yım, gönülleri fethettim.

Ali oldum, cesareti öğrettim.

Firavunken bebeleri doğrattım,

İnsafın, vicdanın azı benim ben.

*

Osman olup bir gece gördüm rüyayı,

Üç kol oldum, birden sardım dünyayı.

On üç günde orduyla geçtim Sina’yı,

Yavuz’un ayağının izi benim ben.

*

Bolu dağlarında Köroğlu idim,

Karacoğlan oldu bir zaman adım.

Dadaloğlu diye epey nam saldım,

Yunus’un dilinde sözü benim ben.

*

Dikenler içinde gül oldum bazen,

İlime irfana yol oldum bazen,

Kör olsam da Hakk’a kul oldum bazen;

Veysel’in elinde sazı benim ben. 

*

Özünü ben yuttum, kabuğu attım.

Düşen artıkları gene ben tuttum.

Ben tokken uyudum, kendim aç yattım;

Cehennemin ateşi, közü benim ben.

*

Doğruyu da söyler, yalanda dilim.

Bazen vurur bazen okşar ellerim.

Hem mabet yaparım, hem haram yerim;

Yolun eğrisiyim, düzü benim ben.

*

İnsanım, her haslet var imiş bende.

Kötülük bendeymiş, iyilik bende.

Yaradan evreni yaratmış bende,

Velhasıl her şeyin özü benim ben.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Facebook
Twitter
YouTube
Instagram