– AYFER YILDIZ
*
Kolaya çağrıldım, zora itildim,
Boşluğa sarılan kollar ağladı.
Bin canan içinde bire satıldım,
Kaleme yorulan eller ağladı.
*
Geçiştiren çoktur kayıran kayıp,
Vurgun üste vurgun duyuran kayıp,
Sözde adaleti buyuran kayıp,
Dudağa serilen diller ağladı.
*
Taze umutlarım gül gibi soldu,
Yeşildi bir vakit, sarıya çaldı.
Çiçeğe dönmeden vefasız yoldu,
Filizken kırılan dallar ağladı.
*
Taşıdığım beden candır taş değil,
Meydan kötülerin olur, iş değil!
Gönül sabır ister, arayış değil;
Öldükçe dirilen kullar ağladı.
*
“Sütten aksın.” derler, inanma yürek!
Öyle ufalan ki ruha sığarak
Dünya malı boştur sana ne gerek!
Kalplere varılan hâller ağladı.
*
İşte buydu dostlar bütün mesele,
Alıp verilmeyen neydi meselâ?
Ortalık arbede, vermez fasıla,
Dikenden örülen yollar ağladı.
*
Değişir her anı, mevsimdir dünya.
Kışın kardelendir, yazın sardunya.
Ah Azrail tene ölüm sürdü ya!
Ateşi durulan küller ağladı.
*
Yıldız, erteleme bul hayatını!
Geçmişten bugüne bil diyetini.
Saklama, geri al dirayetini,
Kadere darılan yıllar ağladı.
