– MUSTAFA IŞIK
*
çarpışarak çekildi bulutlar
kederi al / dal sevdalı göğe
endam aynası oldular
vakit nisan, dağlar hüzünlü
uzaktı beklenen turnalar
öpülmekten incinse de gök
teneşire durdu bedenim
yummaya gelsin âşıklar
yorgun eskiler taralı saçımı
barınak kılabilir yalnızlığına
çiy tanesini süpüren rüzgâr
gamzene sacid ırmaklar
yolu yalnız bekler ağaçlar
menzilini unutmuş yollar
dalgın ve telaşlı müezzin sesi
su şırıltısı, yaprağın hışırtısı
bahar yetimi kardelenler
burçlara, kapıya, taş duvara
yakışacak bu soğuk yüz benim
bu sus’luk yeter, gidebiliriz
ağlasın halime garip musalla
göğe ulasın adımı minareler
