– NİLÜFER UÇAR
*
göğe iliklenen bakışlarında
kahkaha yağdıran denizin kızı
iki mavinin dudak arasında yunus
boynunda dalganın namuslu dokunuşu
sen güldükçe deniz vurgun yer sevdanda
ey kadın…
ateş, su, kadın ve kaptansız deniz
aşkının ıslak kalbi okyanusta abis
bir sen sesine mavi kuş kondurdun
bir sen ılık suda nilüfer
bir sen kuğuda zarafeti kapan
sevdan su damlasında yangın
zamanda güneş
ikilemde fırtına koparan tsunami
sen, sen ey kadın! son kuşa kanat
müneccimbaşının dudak falında sır
gönül otun suyunda yansır şavkın
ah! o değirmenler döndüren telaşın
suyundan örselenir mi yalnızlık
ne tuhaf değil mi kadın
yokluğunda hayaller ayaklanır
ötesi; pencere açtığın incelik
ah! dersin öfkenin yaşlı gölgesine
dünya kederden ekmekmiş ya
hamuruna su karar sevdan
bırak be kadın
kahkahan sahilin ıslak ağzında çalkalansın
