– SONGÜL ÖZEL
*
gözlerimi gözlerine esir ettim
masum bir köle ürkekliğiyle
mahpusum, korkuya pusu kuran gözlerim
zincire vurulmuş
dalmış gitmiş yüreğim ızdıraplara
hükmümüz verilmiş çoktan
aşka müebbet mahkûm olmuşum
yalnızım, avutacak bir şey yok
bu ebedî zindanda beni
yüreğimi gömmüşüm
dertlerin matemli evine
tek bir can var sana âşık
kalbimin süveydası gözlerim
tatlı bir zehir şimdi bana
sevdiğini hatırlatan sözlerin
âb-ı hayatın girdabına yuvarlanan
bir damlayım gözlerinde artık
aşkın kara deliği olmuş bana kalbin
kaybolmuşum, dönüyorum
kaybolmuşum gecede ansızın
içinde can bulur belki
aşkına can veren gözlerim
tene karışır belki
kan olur damar damar yüreğim
büyülü bir sevdaydı benimkisi
haykırış bahçesinde açan
sükûta dalan bir çığlıktı belki de
gönlümdeki aşkın ayak sesleri
ey beni bende benimle eriten sevgili
kaderim oldun kutlu kalemle yazılan
ben sana mahkûm sen bana esir
hükmümüz verilmiş çoktan
aşka müebbet mahkûm olmuşum
