– ARİF ÖZCAN
*
üzüm karası gözlerinde bir akşam esintisi
selvi boyunda dingin bir ırmak dolaşır
bilirim içindeki hırçın fırtınayı
seni ancak bu rüzgarlar temizler
çılgınlığı bundandır
dağ gibi köpüklü dalgaların
alnında biriken öfkeyi soluması
anlamalıydık zamanı,
kavgayı, öfkeyi ve sevgiyi
belki kürekler çekmeliydik
alabora olmuş yüreklere
aynı yöne bakmalıydık seninle
gemi
daha su almadan önce
gördüklerimizi paylaşmalı
aynı yolun yolcusu olduğumuzu
anlatmalıydık birbirimize
birimizin ikimiz olduğunu
söylemeden duymalı
bakmadan görmeli
dokunmadan hissetmeliydik
ve çoğaldığımızı söylemeliydik birbirimize
usanmadan sınanmadan
birbirimiz için yaşadığımızı
fısıldamalıydık yarınlara
