*ALİ RIFAT ARKU
*
İki yanımdan akıyor
iki ulu nehir
arzın endamında bir telaş
tutkuya yaltaklanıyor korku
kuşkuyla oyanışırken zamanın koynunda
binbir yalanı damıtırken gözlerin
anladım ki
her halinle kal diyecek kadar insan değilim
Etin çizdiği sınırda durmuyor düşler
yelken bezlerine sinmişken
dokumacı kızların ellerinin sıcaklığı
efsunlu bir kokuyu rüzgara sererken
aşk dolu bakışlar
dilimin çözünürlüğünde eriyor harfler
sen okuma yazma bilmeyen bir çığırtkanlığı
dudaklarında gülümserken
dönüşü olmayan yollar kendine dönüyor
şamanın sisli çölünde
Issız gölegeleri vuruyor güneş
kendinden kaçıyor ışığın perdeli yüzü
kabaran sıcakta cehennem tatbikatı
alın morla sarmaş dolaş olmasından
geriye hüzünlü bir kent kalıyor
en nadide kelimelerle kurulmuş
Bir soytarı kibir ordusunun başında
gülümseyen her varlığa dil çıkarıyor
henüz yerle gök ışıkları söndürmeden
suyun şehveti geceyi ıslatıyor
soluksuz yatıyor tuğlalar
ince ve kaba sıvanın altında
ucu ısırılmış bir aşkı çöpe atıyor zaman
bir gidişin homurtuları arasında
Bir noktanın altı üstüne geliyor
çivi izli bir duvarı terk ederken çerçeveler
dilimin toprağını aşındırmaktan vazgeç
kirlenmemiş bir yüze
ağıt yakacak boşluk yok yeryüzünde
söylenen her söz bu yüzden yavan
*
26/08/2013
İSTANBUL
